Hapjes geluk

Over dit recept:

Wat ik leerde van mijn oma en alle hilarische taferelen die ik meemaak -en veroorzaak – als moeder van vier.

In mijn familie is het traditie om met alle belangrijke feesten en in ieder seizoen in het zomerhuis van opa en oma met de hele familie samen te komen. M’n zusjes, onze mannen en kinderen: iedereen zorgt ervoor, jong en oud, erbij te zijn. Gemiddeld zijn we met achttien man en het is altijd een gezellige drukte in de zitkuil van het boerderijtje. Ik koester de momenten in het bos waar we verstoppertje spelen, de traditionele familiefoto -met Pasen tussen de hagelbuien, op het veld rondom waar de eieren worden verstopt. De verrassing wie wat nu weer heeft gemaakt. Hartige eierrol in de lente, courgettebrood in de zomer, knapperige focaccia, sushi, modderige chocoladetaart met kerst. Allemaal vrolijk versierd met de bloemetjes uit de wei en klimop op de tafel als er niets bloeit. Noem het sentiment. Ja. Noem het een hang naar Traditie. Heerlijk! Tussen al het geweld om ons heen koesteren we de schaarse momenten dat we bij elkaar zijn, het feit dat we elkaar hebben, hoe rijk dat is. Dat ieder kind een mandje krijgt, volgestopt met lekkers, van iedere tante wat. Plantjes voor opa, de doos bonbons voor oma. Tradities. Je kunt er niet genoeg van hebben en er niet dankbaar genoeg voor zijn.

Alle bordjes in de lucht, maar wel haalbaar graag!

Koken begint al bij het boodschappen doen. Ik kies graag voor gemakkelijke, goed verkrijgbare, betaalbare ingrediënten. Soms wijk ik daar bewust van af, maar dan zijn het altijd ruim van tevoren in huis te halen, lang houdbare producten of seizoengroenten waar ik zelf enthousiast over ben, omdat ze heerlijk van smaak én voedzaam zijn. Het is zo belangrijk: een recept moet háálbaar zijn. Liefst ‘uit het keukenkastje gegrepen’. Eén van de mooiere complimenten die ik laatst indirect kreeg, was die keer dat ik m’n laptop kwijt was. Zoeken, zoeken en goh: stond-ie toch weer op zijn vertrouwde plek, het aanrecht, de keuken: mijn laboratorium. De ‘dader’: Julius, m’n 17-jarige chocoladecake-uit-een-pakje-verslaafde. Had die schat spontaan m’n 3-minuten brownies gemaakt. De reden: “Die van jou waren sneller klaar mam”. En ja, ik moest er toch even naar vragen: of het had gesmaakt. Natuurlijk smaakten ze beter dan zo’n pakje, “anders had-ie ze natuurlijk niet gemaakt”. Heerlijk, die puberlogica.

Als moeder ben je de hele dag in de weer met het je kinderen voorzien van hapjes en drankjes. Super leuk en gezellig, want wij zijn creatieve mama’s en verzinnen van alles. Een lief lentejurkje van die overgebleven stofjes en dat samen vieren met een berg cupcakes, zelfgemaakte wentelteefjes en de nieuwste hobby van de kids: slush ijs in alle kleuren van de regenboog en heksensoepjes brouwen in 10 potjes – die mama allemaal moet proeven natuurlijk. SUPER. Maar dan die AFWAS. Die enorme, niet aflatende stroom aan bordjes, kopjes, mesjes, vorkjes, vieze vingertjes aan je eiland (die van mij eten nog steeds alles met hun handjes en nee, dat scheelt geen afwas, want mama blijft stug dat vorkje, mesje, lepeltje indekken). Want het moet goed, want het moet eh… beter. Maar waarvoor? Waarom leggen we die lat altijd zo hoog? Laat het lekker los! Belangrijker vind ik wat er ín je eten zit. Dat je je kinderen dáár bewust van maakt. “Jongens, van- avond eten we drop-soep, daarna oranje pasta en happy kokoscake toe!” In de soep zit verse dragon, het smaakt een beetje naar… precies, drop! Met verse kruiden kun je zóveel doen! De pasta is biologisch en glutenvrij, gemaakt van oranje linzen. “Oeh, lekker gekookt mam” (ze moesten eens weten) en in de tropische ananas kokoscake zit chiazaad in plaats van eieren. Ook fijn voor mama, want het is bewezen dat als je vaker vegetarisch en plantaardig eet, je vanzelf afvalt. Daar hoef je dus niets voor te doen, alleen nét even slimmere keuzes te maken. Gezondere keuzes. Zoals durven je kinderen te laten wennen aan minder suiker. Gewoon, steeds een beetje minder, want het is allemaal gewenning. En draaf vooral niet daarin door, maak het háálbaar. Mijn oma had ook vier kinderen en zij schotelde ons echt niet iedere dag die plak ananas met slagroom voor. Dat was een traktátie. Zij, en mijn moeder nog meer, leerde me te genieten van dat wat er ís in plaats van altijd maar méér te willen. Geluk geef je dóór. Deze 2 minuten ananas kokoscake is een ode aan haar.

Aantal personen:

Bereidingstijd:

2 minuten

Ingrediënten:

6 eetl kokosmelk
1 eetl chiazaad
1 eetl kokosvet
6 eetl volkoren cakemeel, naar smaak gezoet met een scheutje agavesi- roop, biologische palmsuiker of andere zoetstof
1 blikje Ananasschijven (140 g), uitgelekt

Zo maak je het:

Stap 1:

Roer in een mok of kommetje alle ingrediënten, behalve de ananas door elkaar.

Stap 2:

Snijd 1 plak per kom of naar wens in stukjes en roer erdoor.

Stap 3:

Bak in anderhalve minuut in de magnetron op de hoogste stand gaar.